Reviews & Comments
Κριτικές & Σχόλια
English
“… Loustas presents fine lines blending with a geometric or Cubist influence, optical illusion, lucidity of style, suitable realism and post-Impressionism … works which glow with color and spirit… He is not an imitator … of any style. Mr Loustas is his own stylist by giving every instance its own need.”
Susan A. Vlam, New York World Telegraph and Sun (October 1964).
Loustas uses bold strokes but soft colors in his New York paintings … His passionate attachment to the city is apparent in every canvas he has done … He has successfully captured the heart of the city in “Childrens’ Zoo”, “The Postman”, “At Broadway” and “Children Around a Tree.
Virginia Sheward, Newsday (New York, September 1964).
“A poet of the brush …”
Charlette Willard, New York Post (November 1964).
“In the paintings you presented there are no ostentatious, contrived and meretricious concoctions which fool the ignorant. This is honourable on your part. With the talent you possess you could go very far as long as you wish it and without fearing hard work. With a lot of love and appreciation, your former professor, Yiannis Moralis.”
Handwritten letter by Yiannis Moralis to Kostas Loustas, dated May 3rd 1968, on the occasion of Kostas Loustas’s solo exhibition at the Hilton Gallery in Athens in the same year.
“Not only do we see Florina in the varying seasons but through the veil of the many moods of the artist, for the balance of joy and sorrow in the spirit of Loustas is sensitive and quicksilver. One moment Florina is all colour, movement and happy action and the next empty, drained of colour, a town of melancholy and rain. His quest is for the truly artistic rather than the sensational. The casting of shadows, the catching of reflections, the spreading radiancy of an Autumn day, these more intangible things he has the ability to depict … His line is quick, deft and assured.”
Lorraine Craig, Arts Review (London, December 1969).
“A highly rewarding one-man show … on display at the Galerie Internationale … 42 oils … executed in broad, self-confident strokes of subtle, integrating color. Many, such as … a superb series “Olympias Halkidiki” are extremely exciting compositions both when viewed as abstract works and as representational, moody paintings.”
Betsy Powell, art newspaper Park East (New York, October 1972).
“Kostas Loustas startles us with … a series of paintings which astound us not only by their number (more than eighty portraits of personages and personalities of post-war Thessaloniki) but also for the scope and the nature of his figurative expression. These are works which … attempt to go further and to portray all the dimensions of each subject – professional, social, intellectual, spiritual.’… Loustas gives us an astounding collection, a whole gallery of works which … display the characteristics of a personal expressive idiom.’ … The artist seeks and succeeds to accent the typical without sacrificing the personal, to express what is inside without adhering faithfully to the superficial. The value and the importance of this whole series of portraits … does not lie so much in the subjects portrayed … as in the artist’s endeavour to transmit something of their particular substance, as he understood it, through expressionist values. In other words, he attempts a psychological penetration which translates into optical values and expressive formulations which never leave the spectator indifferent.”
Chrysanthos Christou, Academician, Professor of History of Art, 80+1 Portraits of Thessaloniki Personalities (Thessaloniki, 2003).
“With his incisive perception and freshness of sensitivity he offers … works employing his beautifully crafted expressive language, a language without superfluous ornament …Without repressing his own emotion, Loustas records moments from the everyday life of the little girl … endeavouring to convey the full spontaneity of her childlike innocence and the whole range of feelings still free from the rigid patterns of adult intention. In his distinctive, elliptic style, abstracting and abstracted he captures the vital essence of the subject endowing it with his own special values, using his skill to highlight the child’s psychological disposition as she finds her way through the fragile world of the adults around her.”
Ellie Kaplani Kokkini, Art historian, Amelia 2004, official exhibition catalogue (Thessaloniki, 2005).
“What makes Loustas’ work so spectacular is the way in which he makes full use of his extraordinary skill in handling colours and shapes to portray human emotion.”
Paraskevi Manakou Satrazani, Curator of the Thessaloniki Municipal Art Gallery, Amelia 2004, official exhibition catalogue (Thessaloniki, 2005).
“A painter of supreme talents with a continuously rich artistic production for the past 50 years…instantaneous visual perception of the subject, quickly transferred onto the canvas with expressionistic brushstrokes and colours which are almost violent but also innocent…Loustas is immersed in the landscape, and becomes one with the moisture of Northern Greece which sits heavily on the colours…Already established amongst experts, he can deservedly claim a great deal more in our country’s history of landscape art.”
Harris Kambouridis, Art historian-art critic, Newspaper “Ta Nea” (Athens, October 2006).
“In addition to his academic education, his paintings reveal a deep knowledge of the currents of European art, and what the previous generation of Greek painters learned from them. Loustas experimented with techniques and materials, eventually cultivating a personal idiom of soft expressionism, which culminated in his series of “80+1 Portraits of Thessaloniki Personalities.“
Constantinos Papachristou, Art Curator-Director of the N.Hadjikyriakos-Ghika Gallery, Benaki Museum, LOUSTAS, official exhibition catalogue (Thessaloniki, 2016).
“He knows how to transform the day-to-day into something atmospheric, full of poetry and sentiment, forming at the same time a direct bridge of communication with the emotional world of the spectator. His paintings are in absolute harmony with the seemingly simple but literary observation of everyday life, and he lures the spectator-reader into an internal description of his chosen subject matter.”
Alexandra Goulaki-Voutira, Professor at the School of Fine Arts (Aristotle University of Thessaloniki) and general secretary of the executive board of the Teloglion Foundation of Arts, Unknown works by Kostas Loustas at the Teloglion Foundation of Arts, official exhibition catalogue. (Thessaloniki, 2019).
Ελληνικά
Ο Λούστας παρουσιάζει εκλεπτυσμένες γραμμές που αναμιγνύονται με μια γεωμετρική και κυβιστική επιρροή, οπτική ψευδαίσθηση, καθαρότητα ύφους, κατάλληλο ρεαλισμό και μετα-ιμπρεσσιονισμό… πίνακες που λάμπουν με από χρώμα και πνεύμα… Δεν μιμείται κανένα ύφος. Ο Λούστας διαμορφώνει το δικό του προσωπικό ύφος κατ΄ανάγκη της κάθε ξεχωριστής περίστασης… Εξαιτίας της ποικιλίας σχεδίου και τεχνικής, δεν παρουσιάζει κάποιο προκαθορισμένο στυλιστικό ύφος, αλλά συσχετίζει το εκάστοτε ύφος του στις απαιτήσεις της δεδομένης διάθεσης της στιγμής… Η σύνθεσή του ρέει… το μάτι κινείται συνεχώς εξαιτίας του εφέ του στροβιλισμού πάνω σε θέμα στατικό… Το έργο του συνδυάζει γαλήνη και ζωντάνια.
Susan Vlamis, Εφημερίδα “New York World Telegraph and Sun”, 20 Οκτωβρίου 1964.
Ο διευθυντής της Σχολής Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο του Λόγκ Άιλαντ Δρ Νάθαν Ρέσνικ συνέκρινε τον Λούστα με τον Αμερικανό ποιητή Ουώλτ Ουίτμαν. “Και οι δύο εισδύουν βαθειά στην ψυχή του αμερικανικού έθνους και της προσωπικότητος”.
Εφημερίδα “Η Βραδυνή”, 19 Νοεμβρίου 1964.
Σέβεται βέβαια την παράδοση και τις σχολές με τις διάφορες νοοτροπίες … όμως δεν θέλει να είναι ένας μιμητικός και γι’αυτό δεν ακολουθεί καμία από τις γνωστές φόρμουλες για να διατηρήσει την ατομικότητά του που τόσο έντονα εκδηλώνει στο έργο του. Έτσι εργάζεται ανεπηρέαστος από ξένες επιδράσεις. Είναι αυθεντία.
Σταύρος Σπύρογλου, Εφημερίδα “Ελληνικός Βορράς”, 10 Φεβρουαρίου 1963.
Ο Λούστας χρησιμοποιεί έντονες πινελιές αλλά απαλά χρώματα στα έργα του με θέμα τη Νέα Υόρκη … Το παθιασμένο συναισθηματικό του δέσιμο με αυτή την πόλη είναι εμφανές σε κάθε καμβά … Έχει επιτυχώς αιχμαλωτίσει την ψυχή της πόλης σε έργα του όπως Παιδικός ζωολογικός κήπος, Ο ταχυδρόμος, Στο Μπρόντγουεϊ και Τα παιδιά γύρω από το δέντρο.
Virginia Sheward, “Newsday”, Νέα Υόρκη, 25 Σεπτεμβρίου 1964.
Ένας ζωγράφος προικισμένος με γνήσιο ταλέντο … Η ζωγραφική του … είναι μοντέρνα, όχι όμως άμορφη… Ορθόδοξη κατά βάθος … έχει επαναστατικό χαρακτήρα γιατί επιδιώκει την απλοποίηση, αποφεύγει την εμπρεσσιονιστική ρευστότητα, την λεπτομέρεια, την εξπρεσσιονιστική αποσύνθεση των μορφών και φθάνει στην αφαίρεση όπου και όταν χρειάζεται… Oι προσωπογραφίες του αποτελούν ψυχογραφικές μελέτες...
Σπύρος Παναγιωτόπουλος, Εφημερίδα “Το Έθνος”, 29 Μαρτίου 1968
… στα έργα που παρουσίασες δεν υπήρχαν εντυπωσιακές, εξεζητημένες λύσεις κι έξυπνα χαρμάνια που ξεγελούν τους ανίδεους, αυτό είναι προς τιμήν σου… Με το ταλέντο που έχεις μπορείς να προχωρήσεις πολύ, αρκεί να το θέλεις και να μη φοβηθείς τον μόχθο. Με πολλή αγάπη κι εκτίμηση ο παλιός σου δάσκαλος Ι. Μόραλης.
Επιστολή του Ιωάννη Μόραλη στον Κώστα Λούστα, 3 Μαΐου 1968.
… Δεν βλέπουμε μόνο την Φλώρινα στην ποικιλία των εποχών, αλλά μέσα από το πέπλο των πολλών διαθέσεων του καλλιτέχνη, την ισορροπία της χαράς και της λύπης στο πνεύμα του Λούστα, που είναι ευαίσθητη σαν υδράργυρος. Υπάρχει μία απλότητα στη δουλειά του που ξεκουράζει. Η αναζήτησή του είναι μάλλον στην πραγματική καλλιτεχνία, παρά σ’αυτή που φέρνει τον ενθουσιασμό. Η απόδοση της σκιάς, η σύλληψη των αντανακλάσεων, η διάχυτη ακτινοβολία μιας φθινοπωρινής μέρας, αυτά τα τόσο λεπτά πράγματα, έχει την ικανότητα να τα απεικονίζει, ακριβώς όπως στα πορτρέτα του, όπου είναι περισσότερο πρόθυμος στο να δώσει το πνεύμα και τη διάθεση ενός ανθρώπου, παρά τα μετωπιαία χαρακτηριστικά του. Η γραμμή του είναι γρήγορη, επιδέξια και σταθερή.
Lorraine Craig, Περιοδικό “Arts Review”, Ηνωμένο Βασίλειο, τόμος 21, τεύχος 24, 6 Δεκεμβρίου 1969, σελ. 803.
Η γεμάτη ζωντάνια παλέτα του Λούστα χρησιμοποιείται διακριτικά… Δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι διαφορετικό. Το μήνυμά του είναι σαφές, γνήσιο και απλό, χωρίς παραφορτώματα οποιασδήποτε μορφής. Δεν ξεπερνάει. Υπογραμμίζει. Αλλά σ’αυτήν την υπογράμμιση βρίσκεται όλη η σιγουριά και η δύναμη το πινέλου του. Σκόπιμη πειθάρχηση σε τέλεια ελεγχόμενες εξάρσεις, προσφέρει στον θεατή την ουσία της διάθεσης της γραμμής και του θέματος.
Dr Edward C. Califano, Director of Galerie Internationale, Nέα Υόρκη. Εφημερίδα “Μακεδονία”, 11 Νοεμβρίου 1972.
Για μένα είναι ιδιοφυία αφού το πώς είναι ζωγραφισμένο είναι το τι ζωγραφίζει. Τον ονομάζω έναν σπινθηροβόλο πολίτη του κόσμου.
Dr Edward C. Califano, Director of Galerie Internationale, Nέα Υόρκη, 1972.
Μία ατομική έκθεση που ανταμείβει πολύ στη Galerie Internationale … 42 λάδια ζωγραφισμένα με απλόχερες, γεμάτες αυτοπεποίθηση πινελιές με λεπτό και συγκροτημένο χρώμα. Πολλά, όπως η εκπληκτική σειρά “Ολυμπιάδα, Χαλκιδική”, είναι συναρπαστικότατες συνθέσεις κρίνοντάς τις και ως αφηρημένα αλλά και ως αναπαραστατικά, γεμάτα ατμόσφαιρα, έργα.
Betsy Powell, Εφημερίδα “Park East”, Nέα Υόρκη, 26 Οκτωβρίου 1972.
…Τα τεμπελόξυλα στην άκρη της θάλασσας, τα κατάρτια των ψαράδικων καραβιών, τα ψάρια στο αλμυρό νερό και η λευκή άμμος στις αλυκές συνθέτουν με μοναδικά χρώματα έναν άλλο κόσμο, γεμάτο ομορφιά, ποίηση, γαλήνη μα και προσμονή.
Κοσμάς Λιναρδάτος, Εφημερίδα “Η Βραδυνή”, 21 Νοεμβρίου 1983.
… Φλώρινα, η πόλη με την εκπληκτική παράδοση στις εικαστικές τέχνες, αλλά και με την εξαιρετική σε ποιότητα καλλιτεχνική δημιουργία των ανθρώπων της. Ο Λούστας την ονομάζει “μελαγχολική πολιτεία” κι έτσι συνηθίζει να την “προσωπογραφεί”… Ζωγραφίζει γνωστά και οικεία μέρη της πατρίδας του, τις μνήμες της παιδικής του ηλικίας, πράγματα δηλαδή που αλλοιώνει ο χρόνος και καταστρέφει ο άνθρωπος, άλλοτε μέσα από άπειρες οπτικές μεταμορφώσεις, προσωπογραφώντας τελικά έναν ολόκληρο κόσμο… Ο Λούστας αποφεύγει τα ρητορικά και ανεκδολογικά σχήματα προκειμένου να μείνει στο ουσιαστικό και στο κύριο.
Αν και βαθύτατα συναισθηματικός δεν παρασύρεται σε εύκολες και εξεζητημένες διατυπώσεις, σε συνήθεις συνθετικές λύσεις και σε διάφορα οπτικά επινοήματα. Αντίθετα η γλώσσα του είναι έντονα ποιητική και λυρική, εξαιτίας της ιδιαίτερης τονικότητας του χρώματος… η δε γραφή του είναι εξαιρετικά ασφαλής και σίγουρη, όπου χρώμα και φως συνθέτουν ένα σύνολο αυστηρά δομημένο και με ακρίβεια οργανωμένο. Ο ζωγράφος αντλώντας στοιχεία από τον πλούτο της παράδοσής μας έδωσε την “άλλη όψη” αυτής της πόλης, μέσα στη διαχρονικότητά της, πέρα από οποιαδήποτε χαρτογραφική ή τοπογραφική παράδοση… Τα χρώματά του είναι διαφανή, μελωδικά και πλούσια, συγχρονισμένα με μια μουσική αντίληψη. Έχει κανείς την εντύπωση πως βλέπει τα θέματα μέσα από μια διάφανη σφαίρα, όπου τα επίπεδα αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο… οι μορφές και τα διάφορα μοτίβα αναλύονται σε χρωματικά μορφώματα και μοιάζουν να αιωρούνται σ’έναν δυναμικό – μη προοπτικό, κατά κανόνα – χώρο.
Πρόκειται για μια ζωγραφική, η οποία αναζητά πάνω απ’όλα την καθαρότητα της φόρμας, την οργανική δηλαδή δομή και σύσταση των πραγμάτων. Η ζωγραφική επιφάνεια είναι ένα πεδίο χρωματικών συγκρούσεων, μορφικών παραμορφώσεων, σχηματικών υπερβολών και αντινατουραλιστικών τύπων, η οποία αποκτά μια νέα διάσταση στη μορφή, ως απόρροια των προσωπικών συναισθηματικών παρορμήσεων και των βιωμάτων του καλλιτέχνη. Ωστόσο ο εικαστικός κόσμος του Λούστα κυριαρχείται από ένα σταθερό σύστημα δυνάμεων, το οποίο καθορίζει τόσο το οπτικό μέρος, όσο και την εσωτερική του σύσταση και δομή. Στην πορεία η ζωγραφική του γίνεται περισσότερο αφαιρετική με τη συμπύκνωση των διάφορων μορφικών στοιχείων σ’ένα επινοημένο σύστημα οπτικών και πλαστικών αξιών. Οι εικόνες του βρίσκονται πέρα από τις γνωστές ψευδαισθήσεις και κινούνται σ’έναν κοσμογονικό, θα’λεγε κανείς αποκαλυπτικό κόσμο.
Παπανικολάου, Μ., Το μπλέ άλογο: Θέματα Ιστορίας και Κριτικής της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 358, 360.
Ο Λούστας αν και βαθύτατα συναισθηματικός δεν παρασύρεται σε εύκολες και εξεζητημένες διατυπώσεις, σε συνήθεις συνθετικές λύσεις και σε διάφορα οπτικά ευρήματα. Αντίθετα η γλώσσα του είναι έντονα ποιητική και λυρική εξαιτίας της ιδιαίτερης τονικότητας του χρώματος, η δε γραφή του είναι εξαιρετικά ασφαλής και σίγουρη όπου χρώμα και φως συνθέτουν ένα σύνολο αυστηρά δομημένο και με ακρίβεια οργανωμένο.
Μίλτος Παπανικολάου, Εφημερίδα “Θεσσαλονίκη”, 31 Ιανουαρίου 1991.
Παραμερίζοντας τη γοητεία της εξωτερικής όψης των “αντικειμένων” ο Κώστας Λούστας επιδιώκει με πάθος να τα αντικατοπτρίσει εντός του και στη ζωγραφική επιφάνεια με ειλικρίνεια και δριμύτητα τέτοια που αυτά να μετατρέπονται ριζικά, κερδίζοντας, μεταμορφωμένα, τη δική τους αυτόνομη ζωή … στοχεύει, μέσα από την μετάπλαση των μοντέλων του σε αισθητικές φόρμες, να μιλήσει όχι μόνο για την ατομικότητά τους αλλά και για τον εαυτό του και την εποχή του.
Κάτια Κιλεσοπούλου, Κατάλογος της ατομικής έκθεσης 80+1 Πορτρέτα Προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 19-20.
Καλλιτέχνης με γόνιμη πορεία και προσωπικό έργο, δημιουργός πάντα ανήσυχος, που δεν δέχεται να συνθηκολογήσει ούτε με τον ίδιο τον εαυτό του ο Κώστας Λούστας, έρχεται να μας αιφνιδιάσει με τις δημιουργίες του των τελευταίων χρόνων με μια εκπληκτική όχι μόνο για τον αριθμό της σειράς έργων – περισσότεροι από ογδόντα πίνακες – προσώπων και προσωπικοτήτων της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης, αλλά και με την έκταση και το χαρακτήρα των μορφοπλαστικών του διατυπώσεων. Πρόκειται για έργα που … μας δίνουν ολόσωμες τις μορφές, κυρίως όμως … επιχειρούν να προχωρήσουν μακρύτερα και να εκφράσουν όλες τις διαστάσεις τους – επαγγελματική, κοινωνική, πνευματική, ψυχική.
Χρύσανθος Χρήστου, Κατάλογος της ατομικής έκθεσης 80+1 Πορτρέτα Προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 28.
Ο Λούστας μας επιτρέπει να χαρούμε μια ζωγραφική έντιμη κα πλούσια, χωρίς ανάγκη ερμηνευτή, μια ζωγραφική που μιλάει στο μάτι και στην ψυχή του όποιου θεατή … Κι αυτό είναι το σπουδαίο στον Λούστα. Ότι καταφέρνει το σπουδαίο να το μεταφέρει κοντά μας και το ασήμαντο να το μετουσιώνει σε σπουδαίο με τη σοφή χρωματική και σχεδιαστική του γλώσσα.
Βιβή Καραγιάννη, Εφημερίδα “Μακεδονία”, 17 Μαΐου 1998.
Σημάδι νεανικής ζωντάνιας καλά διατηρημένης είναι η εκφραστική ποικιλία των έργων. Με την εξπρεσσιονιστική απόδοση, τις γωνιώδεις κυβιστικές μορφές, την ανάλυση της εικόνας σε επιμέρους στοιχεία (μικρές κυκλικές πινελιές), την κλασσική σύνθεση σε ορισμένα έργα και τα ασυνήθιστα καδραρίσματα που επιδιώκει η τέχνη της φωτογραφίας, ο Λούστας ξεναγεί τον θεατή στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης. Και αφήνει ανοιχτό το θέμα της αισθητικής επιλογής και της συγχρονικότητας.
Ελένη Στούμπου, Εφημερίδα “Μακεδονία”, 6 Ιανουαρίου 2001.
Το θεαματικό με το Λούστα είναι, πως αξιοποιεί, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την μεγάλη του δυνατότητα στο χειρισμό των χρωμάτων και των σχημάτων, προκειμένου να αποδώσει ανθρώπινα συναισθήματα.
Παρασκευή Μανάκου Σατραζάνη, Κατάλογος της ατομικής έκθεσης Αμέλια 2004, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 9.
Με την οξυδέρκεια και τη φρεσκάδα της ευαισθησίας του, έχει προσφέρει, ως σήμερα, απλόχερα, μεγάλες θεματικές ενότητες έργων, με την υπολογίσιμη, άρτια δουλεμένη εκφραστκή του γλώσσα, μια γλώσσα χωρίς περιττά στολίδια, πεπεισμένος ότι ο κορμός, ως μεσολαβητής σιωπηλών διαβουλεύσεων, ανάμεσα στην όραση της βιωμένης και της διαισθανόμενης πραγματικότητας, αποτελεί τη σταθερή αξία στη γέννηση της εικόνας.
Έλλη Καπλάνη Κοκκίνη, Κατάλογος ατομικής έκθεσης Αμέλια 2004, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ. 11.
Με συνεχή πλούσια παραγωγή 50 ετών, ζωγράφος με κορυφαία ταλέντα … πρόκειται για “ζωγραφική καθαυτή”, δηλαδή αστραπιαία οπτική σύλληψη του θέματος και γρήγορη μεταγραφή του στο τελάρο, με κινήσεις και χρώματα εξπρεσσιονιστικά, σχεδόν βίαια, αλλά και αθώα… Ο Λούστας ζει το τοπίο, “γίνεται ένα” με τη βορειοελλαδίτικη υγρασία που βαραίνει τα χρώματα και θυμίζει τις τονικότητες των Ολλανδών τοπιογράφων. Καταξιωμένος ήδη στους κύκλους των ειδικών, επαξίως διεκδικεί νομίζω πολύ περισσότερα στην ιστορία της τοπιογραφίας μας.
Χάρης Καμπουρίδης, Εφημερίδα “Τα Νέα”, 25 Οκτωβρίου 2006.
Πέρα από την ακαδημαϊκή παιδεία, η ζωγραφική του φανερώνει μια βαθειά γνώση των ρευμάτων της Ευρωπαϊκής τέχνης, αλλά και του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε η προηγούμενη γενιά των Ελλήνων ζωγράφων τα διδάγματά της. Ο Λούστας πειραματίστηκε με τις τεχνικές και τα υλικά, καταλήγοντας συνειδητά σε ένα προσωπικό ιδίωμα ήπιου εξπρεσσιονισμού, που βρήκε την κορύφωσή του στη σειρά 80 + 1 προσωπογραφιών προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης.
Κωνσταντίνος Παπαχρίστου, Μουσείο Μπενάκη, Επιμελητής στην Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Κατάλογος ατομικής έκθεσης Κώστας Λούστας 1993-2014 – Ζωγραφική στο Μουσείο Μπενάκη, Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 7.
… Ξέρει να μετουσιώνει το ασήμαντο και καθημερινό σε ατμόσφαιρα, ποίηση, συναίσθημα, δημιουργώντας μιαν άμεση γέφυρα επικοινωνίας με τον συναισθηματικό κόσμο του θεατή… Σε απόλυτη συμφωνία το εικαστικό του έργο με τη λογοτεχνική του, φαινομενικά απλή, παρατήρηση της καθημερινότητας, παρασύρει τον θεατή-αναγνώστη στην εσωτερική περιγραφή του θέματος που επιλέγει.
Αλεξάνδρα Γουλάκη Βουτυρά, Καθηγήτρια Σχολής Καλών Ταχνών ΑΠΘ, Γενική Γραμματέας του Δ.Σ. του Τελλογλείου Ιδρύματος. Κατάλογος ατομικής έκθεσης Άγνωστα έργα του Κώστα Λούστα στο Τελλόγλειο, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2019, σελ. 3.
